నువ్వు దూరమై...

మరీ దగ్గరవుతున్నావు...!

కర్రికొండ నల్లబండ మీద...

నవ్వుతూన్న నీ రూపు...!

ప్రతిదినం నాకు అలవాటే...!

నిర్మలమైన ఆకాశంలోనూ...
నవ్వుతూన్న నీ మోమే కనిపిస్తోంది....!

బుట్టలో నీ క్యారియర్ లేని లోటు

స్పష్టంగా తెలుస్తోంది....!

గుర్తుకొస్తోంది...!

ప్రతీ క్షణం...నీ మాటే...!

ప్రతీ చోటా... నీ రూపే...!

నేనేమి కోల్పోయానో...

కోల్పోతున్నానో...

నాకిప్పుడు తెలుస్తోంది...!

ఇప్పుడు కూడా అదే దారిలో వస్తున్నా...!

అక్కడికే వస్తున్నా...!

అన్నీ అలాగే ఉన్నాయి...!

నా భావాలు మరియు బాధలు కూడా...!

ఒక్క నువ్వు తప్ప...!

ఏవీ ఆగటం లేదు...!

అన్నీ అలాగే జరిగి పోతున్నాయి...!

నువ్వు లేవని ఏవీ ఆగటం లేదు...!

ఒక్క నేను తప్ప...!

నువ్వు ఎదురుగా ఉన్నప్పుడు

ప్రశాంతంగా చూడలేకపోయాను...!

నా భావం చూడనివ్వదు...!

ప్రశాంతంగా చూద్దామంటే నువ్వు ఎదురుగా లేవు...!

ఎక్కడో ఉన్నావ్...!

నాకేమి మిగిలింది...?

వెళ్తు వెళ్తూ వెనక్కి తిరిగి చూసిన

నీ చూపు తప్ప...!

ఐనా...

ఆ గీత కళ్ళలో...

ఏ భావాన్ని పట్టగలను...!

నాకు బుద్ధి లేదు కదా....!

 12.06.09 మధ్యాహ్నం 2.00